برای ارائه دهندگان: حمایت از خانواده ها در جریان وقوع بحران

هنگام تجربه نمودن لحظات ترس آور و یا تهدید برانگیز، ذهن کودکان و بزرگسالان یکی از حالات “پرواز (فرار از وضعیت)، مبارزه (ماندن و به مقابله برخاستن) و یا یخ زده (عدم توانایی برای تعامل و یا فرار از وضعیت)” را اختیار می کند. این روش مغز ما برای محافظت از ما است. “مبارزه” به معنای تمایل به حمله در برابر تهدید (فیزیکی یا کلامی) است. “پرواز” به مفهوم فرار یا پنهان شدن بوده و “یخ زده” احساس ناتوانی (در حرکت یا صحبت کردن) را گویند. 

خانواده هایی که در حال حاضر یا اخیرا حوادث آسیب زا را به سبب بحران یا درگیری تجربه کرده اند ممکن است لحظات زیادی شبیه این حالات را در افکار خود تجربه کنند و در این میان حامیان مثل شما برترین نیروی است که می تواند سبب ایجاد ثبات فکری در آن ها شود. حضور مراقبتی شما می تواند به آنها کمک کند احساس آرامش کنند و راهکار هایی که شما به کار میبندید می تواند به آنها کمک کند تا از وضعیت گیر مانده عبور دهند. علاوه بر این، شما این توانایی را دارید که به آنها کمک کنید تا نقاط قوت خود را به یاد بیاورند و به سوی آینده آسان تر گام بردارند. 

در جریان چند روز و یا شاید چند دقیقه فرصتی که برای ارتباط با خانواده ها دارید، می توانید به آنها کمک کنید تا تجربیات خود را – چه خوب و چه بد – در زمینه گسترده تر زندگی خود قرار دهند. شما همچنین می توانید به آنها کمک کنید تا نقاط قوت خود را در هر مرحله شناسایی و کشف نموده و به کار ببندند. 

راهکار های ارائه شده در اینجا برای ایجاد انعطاف پذیری بیش تر به خانواده ها از طریق آموزش شیوه های موثر جهت تقلیل سطح آسیب پذیری و گذار و حفظ و تداوم چشم انداز امیدوار کننده طراحی شده اند. پیام های کلیدی بسیاری از احساسات بزرگ را که با تغییرات آنی و جدی همراه اند، تصدیق می کند و همزمان به خانواده ها یادآوری می کند که آنها قدرت، شکیبایی و شجاعت مقابله با وضعیت را دارند. شما می توانید با استفاده از این پیام ها به خانواده ها یاداوری کنید که آنها چیزهای زیادی از گذشته برای افتخار کردن و برای منتظر ماندن به آینده بهتر دارند. 

همچنان که این منابع را با خانواده ها شریک می سازید و یا به کار می می بندید، باید به مصونیت، امنیت و راحتی آنها توجه داشته باشید. هنگامی که خانواده ها حالت بحرانی را تجربه می کنند (به عنوان مثال پرواز، مبارزه، یخ زده)، یک نفس عمیق یا یک لحظه خلوت ممکن است تنها چیزی باشد که به آن نیاز دارند. همزمان با بیشتر شدن احساس امنیت آنها و یا کاهش سرعت تغییر، می توانید شروع به معرفی راهکار های بیشتری کنید و خانواده ها را تشویق کنید تا چیزهای جدید را امتحان کنند. 

صرف نظر از این که خانواده ها در کدام مرحله ای از وفق یابی با وضعیت بحرانی قرار دارند، کارهای زیادی می توانید انجام دهید تا به آنها کمک کنید احساس مصونیت و امنیت بیشتری داشته باشند. 

به عنوان مثال، شما می توانید احساس امنیت کودکان را با گفتن جملات ذیل تقویت کنید: 

شما تنها نیستید 

داشتن احساسات بزرگ یک امر طبیعی است 

بزرگسالان می دانند چگونه به حفظ امنیت شما کمک کنند   

شما مهم و دوست داشتنی هستید 

تقصیر شما نیست 

افراد زیادی هستند که می دانند چگونه به شما و خانواده تان کمک کنند (مددکاران  اجتماعی، کارمندان پرونده، معلمان، ارائه دهندگان مراقبت های بهداشتی و غیره) 

 می توانید به بزرگسالان تفهیم کنید که: 

شما و خانواده تان قوی، شجاع و انعطاف پذیر هستید 

این تجربه می تواند بخشی با ارزش و توانبخش داستان خانواده شما شود 

وضعیت پیش آمده شما را به عنوان یک فرد یا به عنوان یک خانواده تعریف نمی کند. شما بزرگتر از شرایطی هستید که در حال حاضر با آن روبرو هستید. در عین حال، طبیعی و قابل فهم است که احساس عصبانیت یا ناراحتی می کنید. 

مهم است امید وار باشیم و از خانواده مواظبت کنیم: تا می توانید بخندید، آواز بخوانید، قصه بگویید، یکدیگر را در آغوش بگیرید و نوازش دهید.